هیچ دارویی مثل خانواده، دوست و اجتماع نیست.

این مطلب خاص من که گاهی از اختلال اضظرابی رنج می برم نیست. ارتباط اجتماعی برای همه نجات بخش است ولی برای من و همدردانم اهمیت فوق العاده ای دارد.

اگر نتوانید به طور موثری از اجتماع استفاده کنید مشکلات شما بسیار بیشتر می شود. من تجربیات خود را در این زمینه در اختیار شما می گذارم. به نظر من حداقل یکی از اعضا خانواده باید دقیقا در جریان شرایط خاص شما باشند. من همسر و تا اندازه ای خواهرم در را جریان مشکلاتم قرارداده ام.

نکته مهمی که به نظر من می رسد فرد مبتلا به اختلال اضطرابی باید اول تا جایی که ممکن است در خصوص این اختلال خود مطالعه کرده و آنرا به خوبی بشناسد. منظور از مطالعه، مراجعه به روان پزشک و مشاور است. 

البته مطالعه مطالب  از سایت های یا کتب معتبر نیز در این زمینه کمک می کند. عضویت در انجمن های هم همینطور، همدردان ما اطلاعات خوبی در اختیارمان می گذارند.

قدم بعدی این است که آهسته آهسته فردی از خانواده را که انتخاب کرده ایم را در جریان مشکل خود بگذاریم و سعی کنید او را بطور کامل با مشکل خود آشنا کنیم. اگر فرد منتخب ما نیز در خصوص مشکل ما مطالعه کند یا حتی در صورت امکان در جلساتی که با پزشک و مشاور داریم حضور داشته باشد خیلی عالی می شود.

اگر بتوانیم این کار را با موفقیت به انجام برسانیم بسیار از اوقات که حال خوبی نداریم، می توانیم از این شخص کمک بگیریم تا شرایط را با سرعت بیشتری به شرایط عادی تغییر دهیم.