شکر می کنم. به نظر من شکر سکوی پرش است. درست مانند هواپیما که نیاز به فرودگاه دارد. الهی شکر. ولی نمی خواهم اینطور بمانم حق من چیز دیگری است. تو هم همینطور. خداوند به ما توانایی های داده است که بتوانیم بیشتر از این هایی را که داریم بدست آوریم. واقعیتی که وجود دارد این است که ما هر کدام توانایی های بسیار زیادی داریم که تا پایان عمر استفاده نشده باقی میماند. افرادی که توانسته اند از توانایی خود استفاده کنند شاهد گفتار من هستند.
من هم مثل خیلی های دیگر آنطور که باید و شاید رشد نکردم. اضطراب و و سواس هم تاثیر منفی خودش را داشته است. کارهای زیادی انجام داده ام و لذت های زیادی از زندگی برده ام. ولی توانایی بالقوه زیادی دارم که دست نخورده باقی مانده است، پس از همین حالا شروع میکنم و با توکل بر خدا قدم به قدم پیش میروم.
مطالبی که ذکر شده تجربه های من است و حالاتی که دارم را بیان می کنم و تجربیاتی که دارم را ذکر می کنم. شاید درست باشد شاید اشتباه و شاید قابل استفاده باشد شاید هم نه. به هرحال من نوشتن را دوست دارم و اگر همدردی پیدا شود و با من ارتباط برقرار کند بسیار خوشحال می شوم.
من اصلاً نمی خواهم بدانم شما به چه چیزی حساس هستید یا به چه چیزی وسواسی میکنید و اصلا دوست ندارم بدانم دارو مصرف می کنید یا نه. همین قدر که از اضطراب رنج میبرید همدرد من هستید. مشکل ما اضطراب و ترس است و اصلا فرقی نمی کند از چه چیز می ترسیم. و اگر این را بفهمیم اصلی ترین مشکل ما خود ترس است، نیمی از مشکل ما حل شده است.